Per 1 juli 2013 is de Verordening Bouwproducten van de EU volledig van kracht geworden. Dit houdt in dat bouwproducten verplicht van een CE-markering voorzien moeten zijn indien er voor betreffend product een (Europees) geharmoniseerde norm geldt. Tevens moeten fabrikanten, importeurs en distributeurs sinds 1 juli 2013 een prestatieverklaring meeleveren.

De economische crisis die nu al bijna 5 jaar duurt, houdt maar aan. Hoewel er wel enkele lichtpuntjes zijn te ontdekken, zoals bijvoorbeeld het aantrekken van de economie en de huizenmarkt in de Verenigde Staten, is het in Nederland nog kommer en kwel. De vooruitzichten voor de bouw blijven somber. De eerste lichtpuntjes worden pas verwacht in 2014, maar ook dat is niet zeker.

Een van de gevolgen van de crisis in de bouwsector is het feit dat -reeds verleende - vergunningen voor het bouwen ongebruikt in de kast blijven liggen: er wordt in dit tijdsgewricht vooral gebouwd op basis van een concrete aanvraag uit de markt. Indien er geen afzetmogelijkheden zijn, loont het niet meer om te starten met bouwen. Leegstand zal in dat geval immers veelal het gevolg zijn. Maar is het verstandig om verleende vergunningen ongebruikt te laten liggen? En kan een ongebruikte vergunning worden ingetrokken, en zo ja, op welke gronden?

In de huidige economie komt het met enige regelmaat voor dat projecten niet van de grond komen omdat woningen niet verkocht worden, of omdat een opdrachtgever om andere redenen de financiering niet rond krijgt. Wanneer op dat moment tussen opdrachtgever en aannemer al wel een overeenkomst van aanneming bestaat blijft een opzegging van de overeenkomst door de opdrachtgever niet zonder (financiële) gevolgen.

Op 1 april jl. zijn de nieuwe Aanbestedingswet 2012, het Aanbestedingsbesluit, de Gids Proportionaliteit en het Aanbestedingsreglement Werken 2012 (ARW 2012) in werking getreden. Daarmee is een einde gekomen aan een lang en moeilijk wetgevingproces en is de lappendeken die aan aanbestedingsregels was ontstaan, vervangen.

Eén jaar geleden schreef ik een nieuwsbrief over het baanbrekend arrest van de Hoge Raad van 23 maart 2012 Davelaar/Allspan Benelux N.V. In dat arrest bepaalde de Hoge Raad dat een opdrachtgever (lees: hoofdaannemer) aansprakelijk kan zijn voor schade die een zelfstandige zonder personeel (ZZP-er) als gevolg van een bedrijfsongeval is overkomen.

Hieronder volgt een korte uiteenzetting van het bodemrecht en het bodemvoorrecht van de fiscus zoals vastgelegd in de Invorderingswet 1990 alsmede een toelichting op de recente wijziging van deze wet die naar verwachting ingrijpende gevolgen zal hebben voor:

Met ingang van 16 maart 2013 geldt ook in Nederland de wet dat betalingen in beginsel binnen 30 dagen (overheid) of maximaal 60 dagen (tussen bedrijven) moeten worden verricht. Ook wordt een minimum vergoeding van € 40,= voor incassokosten vastgesteld, zonder dat hoeft te worden aangetoond dat de kosten ook daadwerkelijk zijn gemaakt. De wet is een uitvloeisel van een Europese richtlijn.

Stel: uw bouwonderneming heeft een vordering op een paar grote debiteuren. De debiteuren willen of kunnen uw facturen niet betalen. Behalve veel ergernis kost het u ook veel tijd en aandacht om deze vorderingen te incasseren.

Op 21 september j.l. heeft de Hoge Raad een voor de bouwsector belangrijke uitspraak gedaan over de mogelijkheid om bouwgeschillen aan de Raad van Arbitrage te kunnen voorleggen in plaats van aan de burgerlijke rechter, waar kennis van bouwkundige zaken veelal ontbreekt.