Goed nieuws voor ondernemers en hun medewerkers van de debiteuren administratie

Goed nieuws voor ondernemers en hun medewerkers van de debiteuren administratie:

Met ingang van 16 maart 2013 geldt ook in Nederland de wet dat betalingen in beginsel binnen 30 dagen (overheid) of maximaal 60 dagen (tussen bedrijven) moeten worden verricht. Ook wordt een minimum vergoeding van € 40,= voor incassokosten vastgesteld, zonder dat hoeft te worden aangetoond dat de kosten ook daadwerkelijk zijn gemaakt. De wet is een uitvloeisel van een Europese richtlijn.

Uit de toelichting bij de introductie van het wetsvoorstel:

Veel betalingen voor handelstransacties tussen ondernemingen of tussen ondernemingen en overheidsinstanties worden later verricht dan contractueel is overeengekomen of in de algemene handelsvoorwaarden is vastgelegd. Betalingsachterstanden bemoeilijken het financiële beheer van een onderneming en hebben een negatieve invloed op de kaspositie, het concurrentievermogen en de levensvatbaarheid van ondernemingen. Vertragingen in betaling van facturen kunnen leiden tot liquiditeitsproblemen van een bedrijf en kunnen zelfs in het meest ernstige geval een reeks faillissementen in de toeleveringsketen op gang brengen. In tijden van economische neergang, wanneer de toegang tot financiering lastiger is, laten de negatieve gevolgen van betalingsachterstanden zich nog sterker voelen. Dit geldt in het bijzonder voor kleine en middelgrote ondernemingen (MKB). Zij zijn kwetsbaarder, omdat hun alternatieve bronnen van kasgeld beperkt zijn en adequate kredietbeheerssystemen en middelen om betalingsachterstanden op te vangen vaak ontbreken.

De belangrijkste punten uit de nieuwe wettelijke regeling:

• een minimumvergoeding van 40 euro voor invorderingskosten;
• een maximumbetaaltermijn voor overheidsinstanties van in beginsel 30 dagen;
• een maximumbetaaltermijn voor handelstransacties tussen ondernemingen van in beginsel 60 dagen;
• een verhoging van de wettelijke handelsrente met 1 procentpunt ( Deze wettelijke handelsrente is aanzienlijk hoger dan de normale wettelijke rente. Partijen kunnen contractueel van deze wettelijke handelsrente afwijken).
• het stellen van grenzen aan de contractsvrijheid met de introductie van een regeling van kennelijk onbillijke contractbepalingen en kennelijk onbillijke praktijken.
• de wet geldt niet voor overeenkomsten met consumenten.
• de wet is alleen van toepassing op overeenkomsten die na inwerkingtreding van de wet zijn gesloten.
• een langere betalingstermijn is uitsluitend toegestaan wanneer partijen die overeenkomen en deze termijn niet kennelijk onbillijk is jegens de schuldeiser. De langere termijn kan dus door de rechter worden getoetst, waarbij een aantal in de wet genoemde factoren een rol spelen zoals de aard van de prestatie, goede handelspraktijken en objectieve redenen bij de schuldenaar.
• wanneer dit tussen partijen overeengekomen én hiervoor een goede reden is, mag een langere betalingstermijn (van bijvoorbeeld zestig dagen of langer) gehanteerd worden.

Aangenomen mag worden dat met name bij overheidsopdrachten de betalingen sneller betaald zullen worden.
Anderzijds geldt natuurlijk ook dat ondernemers hun opdrachtnemers óók op tijd zullen moeten betalen maar als dat gedekt wordt door betalingen door opdrachtgevers mag dat geen probleem zijn.

Terug naar het nieuwsoverzicht